Πέμπτη, Ιουλίου 02, 2015

Μια ταινία, λίγες σκέψεις, μια πρόταση







Σ' ένα από τα λεηλατημένα (από το χρόνο και τους ανθρώπους) κτίρια του στρατοπέδου Παύλος Μελάς, η Ανοιχτή Συνέλευση Δυτικών Συνοικιών προσπαθεί να στήσει ένα γιατάκι πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης με καλές, μέχρι στιγμής, επιλογές εκδηλώσεων.
Την περασμένη Τετάρτη λοιπόν προβλήθηκε η ταινία ΛΥΣΣΑ με τους συντελεστές της να δηλώνουν πως στοχεύουν και υπηρετούν ΕΝΑΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΑΝΤΙΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ. Η περιήγηση στον ιστότοπο της ταινίας μας πείθει για τις προθέσεις τους αλλά προσφέρει πολλά περισσότερα. Είναι εκπληκτικός ο τρόπος που παρουσιάζουν την εργασία τους και, βέβαια, είναι μόνο το αποτέλεσμα αυτό που βλέπουμε και όχι η διαδικασία διά της οποίας κατέληξαν σ' αυτό το αποτέλεσμα. Αυτό μας το είπαν στην κουβέντα που ακολούθησε.
Ο κόσμος ήταν πολύς και στην διάρκεια της προβολής και στην συζήτηση αργότερα.

Η αίσθησή μου ήταν πως έβλεπα κάτι που μου άρεσε και είναι προφανές πως, αν και επικαλούνταν οι συντελεστές μια ρήση του Κοκτώ ότι ο κινηματογράφος θα είναι αυτός που πρέπει όταν θα απαιτείται για το κινηματογραφικό έργο ένα στυλό κι ένα χαρτί μόνο, με άλλες συνθήκες παραγωγής θα είχαν πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ας είναι. Τέσσερα ιστορικά στιγμιότυπα, λίγα ιατρικά δεδομένα και το ταλέντο και η συντροφικότητα έλαμψαν και μας έφεραν μέσα στα χαλάσματα του Παύλου Μελά ένα έργο τέχνης που κουβαλούσε μαζί του μόνο αυτά που το έκαναν ακριβώς έργο τέχνης: την αλήθεια του, την αποτύπωση των περισσοτέρων από τις προθέσεις των συντελεστών στην τελική μορφή του έργου, την αναμέτρησή του με τις αντοχές και τις γνώσεις των θεατών του.

Δεν είναι κριτική αυτό που γράφω. Είναι παρότρυνση να αναζητήσετε μια επόμενη προβολή ή να συντονιστείτε στον ιστότοπο της ταινίας για ένα μελλοντικό κατέβασμα!

ΥΓ
Επειδή στα κείμενα της Ανοιχτής Συνέλευσης και στις εισαγωγικές τοποθετήσεις μελών της πριν τις εκδηλώσεις, αναπαράγονται σημαντικά λάθη για την ιστορία του στρατοπέδου Παύλος Μελάς, τολμώ να προτείνω ν' αναζητηθούν περισσότερα του ενός (και όχι μόνο δια μηχανών αναζήτησης στο διαδίκτυο) κείμενα και κυρίως οι άνθρωποι που κρύβονται πίσω από τα κείμενα και να στήσει η Συνέλευση μια εκδήλωση ή ημερίδα ώστε να αποτυπωθεί με τον πιο έγκυρο τρόπο ό,τι υπάρχει (είτε δημοσιευμένο, είτε αδημοσίευτο) για το παρελθόν του στρατοπέδου.