Τρίτη, Δεκεμβρίου 05, 2006

graffiti σ’ εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο φυτοφαρμάκων


ΔΙΑΝΑ, off
graffiti σ’ εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο φυτοφαρμάκων

Αυτό το τέλος μοιάζει μ’ αρχή
η ανάσα κοφτή το χρώμα με ήχους,
σε τοίχους γυμνούς, σε τούβλα κοινά

οσμές πυρπολούνε με άχτι τα νεύρα
χέρια χορεύουνε ολόκληρες νύχτες
παλμοί, αλαλαγμοί, παρέες και φίλοι
κενά της ζωής, άδεια βαρέλια
χαμόγελα τοξικά
χαρακιές για φορτία,
για μέρες που απομένουν,
για στολίδια που βαραίνουν


σωλήνες, φλέβες βρωμερές
από τσιμέντα βγαίνουν και χάσκουν

γέρνουν στο πουθενά
βρύσες που ξέχασαν να στάζουν
στεγνές
σιωπηρές
τρομερές
πληγές

ναι, χρώματα που μιλάνε
και δάση και τρένα και σηματοδότες
και γυναίκες και βλέμματα και αριθμοί
και φως και οργή


ποια μάνα;
ποιος φίλος;

ποιοι είναι αυτοί;
πούθε βαστούνε και τι θε να πούνε;

μιλάνε τα λόγια, μιλάνε τα μάτια,
μα τα πινέλα, κυρίως, τα σπρέυ τα ρημάδια
αφήνουν τις ουσίες να τρυπάνε το χώμα
σημάδια σε σώματα, μελάνια στο αίμα

κανείς δεν περίμενε
το άδειο κουφάρι τις νύχτες ν’ αλλάζει
μ’ ανάσες τοξικές, σκοτεινά να γιορτάζει


ποια λόγια;
ποια χάδια;
ποια αγόρια,
ποια κορίτσια
τυλίξαν τα χνώτα τους με θείο κι αφιόνι;

ποια μάτια περίμεναν πως θα ’ρχονταν να δούνε;
ποια χείλη θα άνοιγαν κουβέντα να πούνε;

δε βάφουν πλατείες και δρόμους με πλήθος
βάφουνε χάσιμο, τρέλα και χτύπο στο στήθος

κρυμμένες εικόνες
δοκίμια, ασκήσεις

μαντήλια στη μύτη
κολλύρια στο μάτι
διαβάτη κόπιασε
κοίτα και φύγε

ποιοι ήταν;
πού πήγαν;
πότε θα ’ρθούνε;

ρώτα τα χρώματα
μπορεί να σου πούνε


Υ.Γ. Οι κινητοποιήσεις πολιτών και Τοπικής Αυτοδιοίκησης έφε­ραν, μετά από δεκαετίες, ένα πρώτο αποτέλεσμα.
Το τελευταίο φορτίο των εγκαταλελειμμένων φυτοφαρμάκων του πρώην εργοστασίου ΔΙΑΝΑ, το οποίο βρίσκεται στα όρια του Δήμου Ευκαρπίας αλλά το φορτώθηκε πολιτικά και περιβαλλοντικά ο Δήμος Σταυρούπολης, έφυγε τον Οκτώβριο του 2006.
Η έντονη οσμή που παραμένει στο χώρο, υπενθυμίζει στον καθένα πως μένουν να γίνουν πολλά ακόμη σε πολιτικό επίπεδο, ώστε η ΔΙΑΝΑ να μείνει μόνο σαν ανάμνηση.
Το ερειπωμένο εργοστάσιο όμως, για όποιον αντέξει να το περπατήσει, φανερώνει και μιαν άγνωστη πτυχή του.
Κάποιοι, (Μετρώντας τις δυνάμεις τους; Μη βρίσκοντας αλλού ελεύθερες επιφάνειες; Θέλοντας κάτι άλλο;), επιδόθηκαν στην τέχνη του graffiti στους μολυσμένους τοίχους.
Αυτήν την ομορφιά οσμίστηκε και αναδεικνύει το δεύτερο Κλειδί της Πόλης
γράφει στο εισαγωγικό του σημείωμα το ετήσιο τεύχος του ΚΛΕΙΔΙΟΥ που συνοδεύει το τελευταίο τεύχος του τριμηνιαίου περιοδικού του Δήμου Σταυρούπολης, την ΠΟΛΗ για να εισάγει στο θέμα του, τα graffiti στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο φυτοφαρμάκων ΔΙΑΝΑ, τον εφιάλτη της δυτικής Θεσσαλονίκης για πολλά χρόνια. Το τσαλίμι, ηθικός και ένας εκ των φυσικών αυτουργών αυτής της έκδοσης, αναλαμβάνει την ευθύνη του δια της παρούσης αναρτήσεως στο διαδίκτυο και προτείνει στους Σταυρουπολίτες, κυρίως, να αναζητήσουν το καλλιτεχνικό αυτό ΚΛΕΙΔΙ που διατίθεται δωρεάν σε 2000 μόνο αντίτυπα.


1 σχόλιο:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αν πω ότι δεν μου άρεσε το ποίημα θα είναι το μεγαλύτερο ψέμα που είπα ποτέ. Και ψέματα δεν λέω.

Ήταν μία έμπνευση μοναδική. Με πένα που ξεπέρασε κατά πολύ πιστεύω προηγούμενες καταχωρημένες ιστολογικές σας αναζητήσεις, δώσατε ένα άμεσα κοινωνικό στίγμα για ένα τόπο αμαρτωλό.

ΥΓ Για ευνόητους λόγους δε θέλω να σχολιάσω πολιτικά την αφορμή της έμπνευσης ή άλλα καταγεγραμμένα θέματα που θίγετε.